Ankieta według T. Plicha „jest podstawowym narzędziem kontaktu badanego z badającym. Może być wypełniana przez samego respondenta bądź przez badającego. Wypełnianie ankiety polega na podkreśleniu właściwej odpowiedzi lub stawianiu określonych znaków przy odpowiednich zadaniach kafeterii”[1]. Pytania zostały sformułowane w sposób zrozumiały dla rodziców, nie były sugestywne i wyrażone zostały w formie grzecznościowej.
Ankieta jest jedną z popularnych metod badań pedagogicznych. Polega ona na zbieraniu informacji od uczestników procesu edukacyjnego, takich jak uczniowie, nauczyciele i rodzice, za pomocą pytań zamkniętych i otwartych. Pytania zamknięte mają formę wyboru i pozwalają na zebranie informacji o preferencjach, opiniach i zachowaniach respondentów. Pytania otwarte pozwalają na zebranie bardziej szczegółowych informacji i umożliwiają respondentom wyrażenie swoich myśli i opinii w sposób bardziej swobodny.
Ankiety są często wykorzystywane do określenia potrzeb i oczekiwań uczniów, nauczycieli i rodziców, a także do oceny jakości kształcenia i programów nauczania. Są one również używane do identyfikacji problemów i wyzwań w procesie nauczania oraz do oceny zadowolenia z kształcenia.
Ankiety są łatwe i tanie w administrowaniu i pozwalają na zebranie informacji od dużej liczby osób w krótkim czasie. Jednakże, wyniki ankiet mogą być obarczone błędami, takimi jak niedokładne odpowiedzi respondentów, brak odpowiedzi lub niereprezentatywny prób. Dlatego ważne jest, aby projektować i administrować ankietą w sposób profesjonalny i uwzględniający potrzeby i oczekiwania respondentów.
[1] T. Plich „Metodologia pedagogiczna badań środowiskowych” Wrocław 1971 PWN s. 88