Rodzice dostrzegają znaczenie pierwszych doświadczeń dziecka dla jego dalszego rozwoju i w związku z tym są coraz bardziej przekonani o celowości instytucjonalnego wychowania i kształcenia. Wyrażają pozytywne opinie na temat pracy przedszkola, która odpowiada ich oczekiwaniom.
Jak przedstawiają się oczekiwania rodziców 6-latków prezentuje poniższa tabela.
Tabela nr 1. Oczekiwania rodziców względem placówki przedszkolnej i nauczyciela.
| Opinie rodziców odzwierciedlające ich oczekiwania | Liczba | % |
| przygotowanie dziecka do życia w grupie | 6 | 15,8 |
| rozwój umiejętności dziecka | 5 | 13,1 |
| dobre przygotowanie do podjęcia nauki w klasie I | 14 | 36,9 |
| ścisła współpraca z rodzicami | 7 | 18,5 |
| zapewnienie opieki | 5 | 13,1 |
| brak odpowiedzi | 1 | 2,6 |
| Razem | 38 | 100 |
Ponad 1/3 jest zdania, że głównym zadaniem placówki przedszkolnej i nauczyciela pracującego w grupie dzieci 6-letnich jest dobre przygotowanie wychowanka do podjęcia nauki w klasie I. Opinię taką wyrażają przede wszystkim ci, których dzieci objęte są jednorocznym oddziaływaniem przedszkola. Dla nich najważniejsze jest, aby dziecko nauczyło się czytać i pisać, na dalszym planie stawiają rozwój społeczny czy emocjonalny. Co szósta osoba uważa, że najważniejszym celem powinno być przygotowanie dziecka do życia w grupie. Chodzi tu o kontakty dziecka z rówieśnikami, umiejętność współdziałania w zespole, przestrzeganie norm zachowania się podczas zabaw.
Co dziesiąty rodzic oczekiwania względem przedszkola wiąże ze ścisłą współpracą z nim nad rozwojem dziecka, eliminowaniem występujących trudności wychowawczych i dydaktycznych. Pięć osób ogranicza swoje oczekiwania do pełnienia przez przedszkole funkcji opiekuńczej, a więc zapewnienia dziecku jak najlepszych warunków bezpieczeństwa. Taka sama liczba ankietowanych pragnie, aby nauczyciel rozwijał umiejętności dziecka, nie tylko umysłowe, ale także manualne, ruchowe czy muzyczne. Tylko jeden rodzic nie udzielił w tej kwestii żadnej odpowiedzi.
Tabela nr 2. Elementy działalności wychowawczo-dydaktycznej przedszkola budzące wątpliwości i niezadowolenie rodziców.
| Uwagi rodziców dotyczące pracy przedszkola | Liczba | % |
| brak pomocy dydaktycznych | 2 | 5,2 |
| zbyt liczne grupy dzieci | 3 | 7,9 |
| brak pedagoga i psychologa w placówce | 1 | 2,7 |
| złe metody wychowawcze | 1 | 2,7 |
| brak czasu na zabawę | 1 | 2,7 |
| duże zadowolenie z pracy przedszkola | 28 | 73,6 |
| brak uwag | 2 | 5,2 |
| Razem | 38 | 100 |
Z tego wynika, iż 2/3 badanych rodziców twierdzi, że praca instytucji przedszkolnej i nauczyciela przebiega w sposób prawidłowy, nie budzący żadnych wątpliwości. Taka opinia wynika z obserwacji dziecka i wizyt w przedszkolu. Według rodziców zachowanie dzieci, ich radość z możliwości i chęci chodzenia do przedszkola to wystarczające przesłanki do wyrażenia pozytywnej oceny działalności placówki. Kilka osób uważa, że zbyt liczne grupy mają wpływ na jakość pracy nauczyciela. Jest on wtedy przeciążony, nie może poświęcić zbyt wiele czasu na pracę indywidualną, gorsze są warunki do utrzymania dyscypliny w grupie. Dwoje rodziców narzeka na brak pomocy dydaktycznych wspomagających pracę nauczyciela.
Niezadowolenie jednego badanego budzi brak pedagoga i psychologa w przedszkolu. Dotyczy to osoby, której dziecko przejawia pewne deficyty rozwojowe. Pracując zawodowo rodzice nie mają czasu na pójście z dzieckiem do Poradni Pedagogiczno-Psychologicznej, dlatego też obecność takich specjalistów w przedszkolu umożliwiłaby szybsze wykrycie powodów niedociągnięć i ściślejszą z nimi współpracę. Również jedna osoba zwróciła uwagę na stosowanie przez nauczyciela złych metod wychowawczych. Dwie osoby nie przedstawiły żadnych wątpliwości dotyczących pracy placówki i nauczyciela.
W opinii nauczycielek rodzice dzieci 6-letnich są przekonani o potrzebie częstych kontaktów z przedszkolem. Dotyczy to przede wszystkim tych, których dzieci uczęszczają pierwszy rok do przedszkola.
Bardziej zadowolone są ze współpracy panie pracujące w grupach 5-godzinnych, gdyż rodzice często się z nimi kontaktują, chętnie angażują się w prace społeczne na rzecz przedszkola. Wynika to z faktu, że osoby te w większości nie pracują zawodowo, są bezrobotne lub na urlopie wychowawczym. Nieco inaczej ma się sprawa w grupach 9-godzinnych, gdzie matki i ojcowie nie dysponują taką ilością wolnego czasu. Tam współudział rodziców jest słabszy, a kontakty częściej są inicjowane przez wychowawczynie. Według nauczycielek najchętniej współpracę z przedszkolem podejmują rodzice dzieci zdolnych, nie sprawiających trudności oraz ci, którzy mają jedno dziecko. Bardzo cieszy fakt, że osób kontaktujących się sporadycznie jest niewiele, jedna – dwie w grupie. Nie było przypadków braku jakiegokolwiek kontaktu. Zróżnicowane są opinie pań dotyczące współpracy z rodzicami dzieci mających trudności wychowawcze lub dydaktyczne. Jedne uważają, że lepsza jest ona w przypadku, gdy dzieci przejawiają trudności w uczeniu się, inne natomiast twierdzą, że skuteczniejsza jest współpraca w likwidowaniu kłopotów wychowawczych, gdyż wtedy rodzice kontaktują się częściej.
Dwie nauczycielki nie zauważają żadnych zależności pomiędzy częstotliwością kontaktów rodziców a rodzajem występujących trudności wychowawczych bądź dydaktycznych. Poziom zainteresowania rodziców postępami w rozwoju i zachowaniu ich dzieci kadra pedagogiczna uważa za przeciętny, uzależnia go jedynie od wykształcenia zainteresowanych. Zdaniem nauczycielek ich sugestie dotyczące kierunków pracy wychowawczej są przez większość rodziców brane pod uwagę, stosują się oni do rad przez nie udzielanych, współdziałają w likwidowaniu trudności. Skutki takich działań są zauważalne, obserwuje się poprawę. Nie zawsze jednak współpraca układa się tak pomyślnie. Są rodzice, którzy pomijają milczeniem uwagi nauczycielek. W tym przypadku eliminowanie problemów jest trudniejsze, gdyż, jak wspominałam wcześniej, tylko ścisłe współdziałanie, pełne zaangażowania obu stron daje pożądane efekty.
Prace magisterskie z pedagogiki 