Szkoła stanowi swoisty „instrument” mający w rezultacie ściśle określonej działalności wytwarzać pewnego rodzaju „produkt”, jakim jest młody człowiek zdolny do pełnienia ról społecznie użytecznych. To co różni szkołę od innych organizacji o charakterze produkcyjnym, to głównie fakt, że „surowcem” podstawowym jest w tym przypadku dziecko.
Szkoła należy do świata człowieka i służy zaspokajaniu określonych jego potrzeb – jest ona zdolna realizować wiele wartości. Dlatego też jest to instytucja oświatowo – wychowawcza, która zajmuje się kształceniem i wychowaniem dzieci i młodzieży, stosownie do przyjętych w danym społeczeństwie celów i zadań oraz koncepcji oświatowo – wychowawczych i programów. Osiąganiu tych celów służy odpowiednio wykształcona kadra pedagogiczna, nadzór oświatowy, baza lokalowa i wyposażenie oraz zabezpieczenie budżetowe ze strony państwa.
Szkoła jako instytucja przechodziła długą ewolucję – od szkoły indywidualnego nauczania w Grecji, poprzez wprowadzającą nauczanie zbiorowe szkołę rzymską, szkołę średniowieczną do szkoły czasów nowożytnych, stopniowo ulegającej demoralizacji. Współczesny system szkolny w wielu krajach opera się na zasadach demokratyzacji i powszechności, czyli dostępu do szkół wszystkich typów, bezpłatności, jednolitości i szerokiego profilu kształcenia. Mimo tego w wielu krajach istnieje dualizm dróg kształcenia, z których jedna – dla uprzywilejowanych warstw społecznych – prowadzi do wyższych studiów, druga zaś – zaś dla dzieci z rodzin niezamożnych – kończy się na szkole podstawowej lub zawodowej[1].
Szkoła w Polsce jest instytucją publiczną i jest jednym z głównych miejsc, w którym dzieci i młodzież uczą się i rozwijają swoje kompetencje. W Polsce obowiązek szkolny trwa od 6 do 18 roku życia i składa się z kilku etapów: przedszkola, szkoły podstawowej, gimnazjum i liceum lub technikum.
Szkoły w Polsce są zobowiązane do realizowania programów nauczania określonych przez Ministerstwo Edukacji Narodowej. Programy te obejmują nie tylko nauki ścisłe, takie jak matematyka, chemia i fizyka, ale także przedmioty humanistyczne, takie jak języki obce, historia i wiedza o społeczeństwie.
Szkoły w Polsce często oferują także zajęcia pozalekcyjne, takie jak zajęcia sportowe, muzyczne i teatralne, które pozwalają dzieciom i młodzieży rozwijać swoje zainteresowania i zdolności. W wielu szkołach dostępne są także zajęcia z języków obcych i innych specjalizacji.
Szkoła w Polsce jest ważnym miejscem dla dzieci i młodzieży, w którym uczą się i rozwijają swoje kompetencje. Szkoły realizują programy nauczania określone przez Ministerstwo Edukacji Narodowej i oferują zajęcia pozalekcyjne, które pozwalają dzieciom i młodzieży rozwijać swoje zainteresowania i zdolności.
[1] W. Okoń, Nowy słownik pedagogiczny, Warszawa 1996, s. 325.